Nintendo Switch 2 پایان کنسول بازی ویدیویی «اسباب بازی» است

من هنوز خاطره روشنی از روز کریسمس 2001 دارم. پس از یک صبح که مشتاقانه هدایای خود را باز می کردم، والدینم یک سورپرایز دیگر را به نمایش گذاشتند که من آنقدر ناامیدانه منتظرش بودم. من کاغذ بسته بندی را پاره کردم و آنجا بود: Nintendo GameCube. بدون لحظه ای تردید، آن را از جعبه بیرون کشیدم و شروع کردم به زدن و تکان دادن هر دکمه روی جعبه کوچک. این فقط یک دستگاه الکترونیکی جدید فانتزی نبود. ،اب بازی بود

این قبلاً عملکرد دوگانه یک کنسول بازی ویدیویی بود. هر کدام غیرقابل پیش بینی بودند و نوآوری ها یا ترفندهای کاملاً جدیدی را به ارمغان می آوردند که التماس می ،د به اندازه بازی ها با آنها بازی شود. آنهایی که حداقل با طراحی خود بازیگوش نشدند. هر نسل که می گذرد کند می شود. رنگ های پر جنب و جوش با پ،تیک سیاه و سفید جایگزین شده است. طراحی های کنسول ای، با، در حال حاضر با بی رحمانه ها هم مرز است. همه چیز به آرامی به یک دیدگاه واحد از ظاهر یک کنسول بازی ویدیویی نزدیک می شود.

با Nintendo Switch 2، به نظر می رسد که دوران طراحی کنسول های بازی "سرگرم کننده" در حال حاضر به پایان رسیده است. این به هیچ وجه چیز بدی نیست، اگرچه فقط کمی تلخ است.

پایان یک دوران

روزهای اولیه کنسول های خانگی یک غرب وحشی واقعی بود. با توجه به تلاش بسیاری از شرکت ها برای ورود به بازار، تولیدکنندگان مجبور بودند راه هایی برای برجسته تر شدن سیستم های خود بیابند. این به آزمایش های زیادی در مورد ظاهر یک کنسول، و همچنین نحوه کنترل بازی ها تبدیل شده است. یک لذت لمسی برای چیزی شبیه به وجود دارد جوی استیک های ،تیکی بزرگ آتاری 2600 یا کنتر،های پارویی چرخان. کنسول آنها یک ،اب بازی بود، ،اب بازی که حتی سرسخت ترین بزرگسالان هم نمی توانستند با آن گول بزنند.

این روحیه در نسل های اولیه کنسول ها قوی بود، به ویژه زم، که تازه وارد، مانند سگا و مایکروسافت وارد مسابقه شدند و تغییرات منحصربه فرد خود را روی یک موضوع ارائه ،د. ما شاهد انبوهی از طرح های مختلف کنسول، رنگ ها، طرح بندی کنتر،ها و خدمات داخلی بودیم. این بازی دیوانه وار تعدادی از بهترین کنسول های بازی ویدیویی تمام دوران را به ما داد.

همه چیز در اواسط دهه 2000 شروع به تغییر کرد زیرا هم سونی و هم مایکروسافت ظاهر پلی استیشن و ای، با، را قفل ،د. رنگ به تدریج از طرح های کنسول آنها محو شد، کنتر،ها استاندارد شدند. به نظر می رسید که ما شروع به حرکت به سمت یک دیدگاه مدرن از آنچه یک کنسول باید باشد، کرده ایم. این ایده کمتر در مورد ،اب بازی ها و بیشتر در مورد مارک های سبک زندگی یکپارچه ای می شد که می توانستند در یک مرکز سرگرمی بدون جلب توجه بیش از حد به خودشان بنشینند.

نینتندو همیشه از این قاعده مستثنی بود. جایی که پلی استیشن و ای، با، زیگ داشتند، نینتندو زاگ کرد. این نگرش به ما نوآوری هایی داد که طرز فکر ما را در مورد دستگاه های بازی کاملاً تغییر داد. وقتی Nintendo Wii موفقیت آمیز بود، هم سونی و هم مایکروسافت مجبور بودند برای یافتن پاسخ خود به آن تلاش کنند. ایده های آن همیشه موفق نبودند - فقط به Wii U فاجعه بار نگاه کنید - اما آنها تلاش های صادقانه ای بودند. نینتندو متوجه شد که بازی در قلب بازی قرار دارد و این موضوع به خود کنسول نیز کشیده شد.

نینتندو سوییچ زم، که در سال 2017 عرضه شد، این عامل ،اب بازی را داشت. یادم می آید که در آن سال دوست، داشتم و با خوشحالی نشان می دادم که چگونه می توان آن را متصل کرد یا اینکه چگونه Joy-cons آن ظاهر شد. رنگ قرمز و آبی روشن Joy-con ها آن نوع بازی را دعوت می کرد و نشان می داد که هنوز وسیله ای برای جوانان در اعماق قلب است.

سوئیچ به قدری مبتکرانه بود که التماس می کرد تکرار شود. Valve اولین شرکتی بود که واقعاً به چیزی که دستگاه را با Steam Deck خاص می کرد، دست یافت. این منجر به موجی طول، از رقبا شد، از MSI Claw گرفته تا Legion Go، که همه آنها فقط تغییرات سبکی را روی یک موضوع ارائه می ،د. اکنون در سال 2025، سازندگان سخت افزار قبلاً ظاهر رایانه های شخصی دستی را استاندارد کرده اند. تفاوت اصلی بین هر دستگاه داده شده در مشخصات است، نه ویژگی های منحصر به فرد.

و بنابراین جای تعجب نیست که نینتندو نیز در این تغییر دریا غرق شده است. Nintendo Switch 2 در مقایسه با هر کنسول نینتندو قبلی، ایمن ترین و دکمه دارترین سخت افزاری است که نینتندو تا کنون ساخته است. این دقیقاً شبیه آ،ین کنسول خود است و اساساً به همان روش کار می کند. Joy-con های رنگارنگ آن با رنگ های مشکی جایگزین شده اند که تنها دارای نشانه های روشن در پالت رنگ نمادین جانشین آن هستند. سنسورهای آزمایشی IR، که نینتندو به همان سرعتی که آنها را معرفی کرد، کنار گذاشت، از بین رفته اند. این به سادگی یک سوییچ بهتر است، سوئیچ که در کنار Steam Deck ظاهری ندارد. این دقیقاً همان چیزی است که باید باشد، اما غیرقابل انکار نینتندو با روحیه خلاقانه متفاوتی کار می کند.

هنوز مقداری از آن عامل ،اب بازی باقی مانده است، هر چند کم گفته شده است. من مشتاقانه منتظر ،باندن Joy-con های مغناطیسی آن بر روی سیستم هستم. همچنین دارای یک نوآوری واقعی در این واقعیت است که یک Joy-con را می توان مانند یک ماوس رایانه جابجا کرد. شاید آ،ین ویژگی نقش مهم تری در نحوه اجرای بازی ها در سوییچ داشته باشد تا اینکه نینتندو اجازه داده است.

در حال حاضر، هر چند، نینتندو سوییچ 2 احساس می کنم پایان دوران بازی است که در آن بزرگ شده ام. وقتی حتی نینتندو یک قالب قابل تکرار برای سیستم های خود پیدا کرد، می د،د که به پایان مرحله آزمایشی رسیده ایم. هیچ ایرادی هم با آن وجود ندارد. سوئیچ واقعاً یک دستگاه بازی عالی است و من از ده ها سیستم مانند آن استقبال می کنم. فقط یک بخش نوستالژیک در من وجود دارد که برای آن دسته از بچه هایی که سوئیچ 2 خود را در صبح کریسمس باز می کنند و مستقیماً به بازی ها می روند به جای شگفت زده شدن از پ،تیکی که آنها را نیرو می دهد، احساس می شود.