یکی از اولین چیزهایی که مردم در مورد سیاهچاله ها یاد می گیرند این است که هر چیزی را که به آنها نزدیک می شود جذب می کنند، اما این دقیقاً دقیق نیست. درست است که وقتی هر چیزی از افق رویداد یک سیاهچاله بگذرد، هرگز نمی تواند فرار کند، اما منطقه قابل توجهی در اطراف سیاهچاله وجود دارد که اثرات گرانشی آن هنوز بسیار قوی است، اما چیزها هنوز هم می توانند فرار کنند. در واقع، سیاهچاله‌ها به طور منظم فواره‌های مهیبی از ماده را ساطع می‌کنند، که معمولاً وقتی مواد به درون سیاهچاله می‌افتند و مقدار کمی با سرعت زیاد به بیرون پرتاب می‌شوند، به بیرون پرتاب می‌شوند.
ادو برگر یکی از نویسندگان این مقاله گفت: “ما بیش از یک دهه است که TDE ها را با تلسکوپ های رادیویی مطالعه می کنیم و گاهی اوقات متوجه می شویم که آنها در امواج رادیویی می درخشند در حالی که مواد را به بیرون پرتاب می کنند، در حالی که ستاره برای اولین بار توسط سیاهچاله مصرف می شود.” اما در AT2018hyz برای سه سال اول سکوت رادیویی وجود داشت و اکنون به طور چشمگیری روشن شده است تا به یکی از درخشان ترین TDE های رادیویی تبدیل شود.
سیاهچاله مواد را با سرعت فوق العاده ای معادل نیمی از سرعت نور به بیرون پرتاب می کند. این اتفاق سال‌ها پس از اسپاگت شدن ستاره توسط سیاهچاله، در اتفاقی که رویداد مختل جزر و مد (TDE) نامیده می‌شود، رخ داد و هیچ توضیح واضحی برای این تاخیر وجود ندارد.
نکته عجیب این است که محققان این رویداد اسپاگت‌سازی را مشاهده کرده‌اند و دریافته‌اند که “غیرقابل توجه” است. با این حال، به دلایلی، این جریان ،وجی هم بسیار با تأخیر است و هم بسیار سریعتر از ،وجی های معمولی.
اما ستاره شناسان اخیراً یک پدیده کاملاً اسرارآمیز را کشف کرده اند که در آن یک سیاهچاله سال ها پس از جدا ، یک ستاره، مواد را به بیرون پرتاب می کند. سیاهچاله AT2019dsg در فاصله 665 میلیون سال نوری از ما قرار دارد و در سال 2018 در حال پاره شدن ستاره مشاهده شد، سپس به دلایل نامعلومی دوباره در سال 2021 به شدت فعال شد. این قبلا” گفت نویسنده اصلی، ایوت سندس، همکار پژوهشی در مرکز اخترفیزیک | هاروارد و اسمیتسونیان (CfA).
توصیه های سردبیران
منبع: https://www.di،altrends.com/،e/black-،le-spaghettified-star-outflow/
برگر می‌گوید: «این اولین باری است که ما شاهد چنین تأخیر طول، بین تغذیه و ،وج هستیم. “گام بعدی این است که بررسی کنیم که آیا این واقعاً به طور منظم‌تر اتفاق می‌افتد یا خیر و ما به اندازه کافی دیر به TDEها در تکامل آنها نگاه نکرده‌ایم.”