آنجاست همه 1-2-سوئیچ! در نهایت موفق نمی شود “بازی خوب یا دوستان خوب؟” تست. در اولین باری که بوت میشود، سرگرمی غیرقابل پیشبینی ایجاد میکند، اما هر جلسه بعد از آن بازدهی کاهشیافته را به همراه دارد. جوک ها قدیمی می شوند، ترفندهای مینی بازی کهنه می شوند و آموزش ها هر بار طول، تر می شوند. من همیشه خاطراتی را که از بازی برای اولین بار دارم، به همان شکلی که هنوز آن شبی که نسخه اصلی را بازی کردم به یاد دارم. 1-2-سوئیچ سالها پیش. من حتی ممکن است آن را برای گروه جدیدی از دوستان پایین خط ش،ت دهم تا همان برداشت اولیه را به آنها بدهم. ولی همه 1-2-سوئیچ! در نهایت بیشتر به ،وان یک ،اب بازی عمل می کند تا یک بازی مهم،، و من در حال حاضر به دنبال چیز درخشان بعدی هستم.
همه 1-2-سوئیچ! دقیقاً به اندازه افرادی که با آنها بازی می کنید سرگرم کننده است. این بازی که از هر زمینه اجتماعی حذف شده است، مجموعهای از مینیبازیهای کنترلشده با حرکت است که به دلیل سرعت یخبندان و فقدان گزینههای سفارشیسازی بسیار مورد نیاز، سنگین شده است. هر چند که تقریباً بی ربط است. هر لذتی که از آن به دست میآید کمتر به کیفیت آن مربوط میشود و بیشتر به میزان تمایل دوستان شما برای از دست دادن آن بستگی دارد. و حداقل، این بسته پتانسیل کافی برای یک سرگرمی ،انه و انبوه چند نفره ایجاد می کند، حتی اگر فقط چند شب بازی قبل از قدیمی شدن آن را اشغال کند.
انبوه چند نفره
و با این حال، من هنوز چند روز بعد در حال جویدن این سوال طول، هستم. بسیاری از خندههای ما از محلی کاملاً کنایهآمیز سرچشمه میگرفت، زیباییشناسی عجیب و غریب آن را مس،ه میکردیم و خصلتهای طراحی خستهکنندهاش را نفرین میکردیم. ما سرگرمیهای بیشتری را از بدترین مینیبازیهای آن بهجای بازیهای خوب طراحیشده آن بهدست آوردیم. آیا از آن دسته بازی هایی است که با اطمینان به مالک سوییچ می گویم ب،د؟ نه. اما آیا این بازی دقیقاً همان کاری را که یک پارتی بازی موثر باید در این چند ساعت انجام دهد، صرف نظر از اینکه چقدر از نظر فنی سالم است، انجام داد؟ آره.
جوک ها قدیمی می شوند، ترفندهای مینی بازی کهنه می شوند و آموزش ها هر بار طول، تر می شوند.