اگر تحلیل ما درست باشد، مولفه دیگری از گرد و غبار بین ما و فاصله ای که نیوهورایزنز در آن اندازه گیری کرده است، وجود دارد. یکی از محققان، تیم کارلتون از دانشگاه ایالتی آریزونا، گفت: این بدان م،است که این یک نوع نور اضافی است که از داخل منظومه شمسی ما می آید. بی،ه. از آنجایی که اندازه گیری ما از نور باقیمانده بالاتر از نیوهورایزنز است، فکر می کنیم این یک پدیده محلی است که خارج از منظومه شمسی نیست. ممکن است این ،صر جدیدی برای محتویات منظومه شمسی باشد که فرضیه شده است، اما تا کنون از نظر کمی اندازه گیری نشده است.
تحقیق منتشر شده است که در سه اوراق در The Astronomical Journal و The Astrophysical Journal Letters.
توصیه های سردبیران
منبع: https://www.di،altrends.com/،e/hubble-g،stly-light/
محققان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی هابل به کشف عجیبی دست یافته‌اند: «نور شبح‌آلود» در اطراف منظومه شمسی. وقتی نور ستارگان، سیارات و حتی درخشش نور ستارگان پراکنده شده توسط غبار به حساب می‌آید، هنوز مقداری نور «اضافی» مشاهده می‌شود و ستاره‌شناسان در تلاش هستند تا بفهمند از کجا می‌آید.
مأموریت افق جدید ناسا، که در سال 2015 از کنار پلوتون عبور کرد و اکنون به سمت فضای بین ستاره ای می رود، از این ایده پشتیب، می کند. هنگامی که از کنار سیارات منظومه شمسی و فراتر از آن عبور می کرد، این مأموریت درخشش ضعیفی از نور پس زمینه را تشخیص داد، اگرچه این درخشش به اندازه درخشش اخیراً یافت شده قوی نبود.
منبع این ابر غبار فرضی دنباله دارها هستند. این توده های سنگ و یخ از تمام جهات مختلف از منظومه شمسی عبور می کنند و با نزدیک شدن به خورشید گرم می شوند و ذرات غبار و یخ از خود خارج می کنند. این می تواند توضیح دهد که چرا کره ای از غبار وجود دارد که تا به حال پنهان مانده است زیرا برای مشاهده به مقادیر بسیار زیادی ع، از ابزار بسیار حساسی مانند هابل نیاز داشت.
محققان 200000 تصویر هابل را در پروژه ای به نام SKYSURF مورد بررسی قرار دادند و به دنبال هر گونه نور اضافی فراتر از منابع شناخته شده بودند. و آنها یک درخشش ثابت و ضعیف را پیدا ،د که می تواند ساختار ناشناخته قبلی را در منظومه شمسی ما نشان دهد. یک پیشنهاد این است که ممکن است کره ای از غبار در اطراف منظومه شمسی وجود داشته باشد که نور خورشید را منع، می کند و باعث درخشش می شود.
