هابل به دنبال سیاهچاله های با اندازه متوسط ​​گریزان است

چیزی عجیب در مورد سیاهچاله هایی که تا به امروز کشف شده است وجود دارد. ما تعداد زیادی سیاهچاله کوچکتر با جرم کمتر از 100 برابر خورشید و تعداد زیادی سیاهچاله بزرگ با جرم میلیون ها یا حتی میلیاردها برابر خورشید پیدا کرده ایم. اما ما تقریباً هیچ سیاهچاله‌ای در محدوده جرم متوسط ​​پیدا کرده‌ایم، که مسلماً برای تأیید وجود آنها کافی نیست، و واقعاً روشن نیست که چرا.

اکنون، ستاره شناسان از تلسکوپ فضایی هابل برای شکار این سیاهچاله های گم شده استفاده می کنند. هابل قبلاً شواهدی از سیاهچاله ها در این محدوده می، پیدا کرده بود و اکنون از آن برای جستجوی نمونه هایی در فاصله چند هزار سال نوری زمین استفاده می شود.

تشخیص این سیاه‌چاله‌های می، دشوار است، زیرا تأثیر آن‌ها بر ستارگان اطرافشان نسبت به سیاه‌چاله‌های عظیم‌الجثه‌ای است که معمولاً ستاره‌شناسان مشاهده می‌کنند. هابل اه،ی مانند مسیه 4 را رصد کرده است، خوشه ای کروی که تصور می شود سیاهچاله ای با جرم حدود 800 برابر خورشید را در خود جای دهد. سیاهچاله را نمی توان مستقیماً مشاهده کرد، اما وجود آن را می توان با نگاه ، به تأثیرات ظریف آن بر روی ستارگان نزدیک استنباط کرد.

محققان همچنین از داده‌های گایا استفاده ،د، پروژه‌ای برای ایجاد یک نقشه سه بعدی از ستارگان در کهکشان راه شیری، که به ارائه اطلاعاتی در مورد شکل خوشه کروی کمک کرد. با این حال، حتی با وجود این دو تلسکوپ قدرتمند، هنوز برای محققان دشوار است که بدانند آیا آنها به یک سیاهچاله نگاه می کنند یا به دسته ای از اجرام با چگالی کمتر مانند ستاره های نوترونی یا کوتوله های سفید.

نویسنده اصلی این تحقیق، ادواردو ویترال از موسسه علمی تلسکوپ فضایی، توضیح داد: با استفاده از آ،ین داده‌های گایا و هابل، نمی‌توان بین جمعیت تاریک بقایای ستاره‌ها و یک منبع نقطه‌مانند بزرگ‌تر تمایز قائل شد. آ بی،ه. بنابراین یکی از تئوری‌های ممکن این است که به جای تعداد زیادی اجرام تاریک کوچک مجزا، این جرم تاریک می‌تواند یک سیاه‌چاله با اندازه متوسط ​​باشد.

اگر دسته ای از اجسام نزدیک به هم وجود داشته باشند، باید آنها را در یک ساختار ناپایدار در کنار هم قرار می دادند. توضیح محتمل تر این است که یک سیاهچاله منفرد با جرم متوسط ​​وجود دارد.

ویترال گفت: «ما اطمینان داریم که یک منطقه بسیار کوچک با جرم متمرکز زیادی داریم. این تقریباً سه برابر کوچکتر از متراکم ترین توده تاریکی است که قبلاً در سایر خوشه های کروی پیدا کرده بودیم. وقتی مجموعه‌ای از سیاهچاله‌ها، ستاره‌های نوترونی و کوتوله‌های سفید جدا شده در مرکز خوشه را در نظر می‌گیریم، منطقه فشرده‌تر از آن چیزی است که ما می‌تو،م با شبیه‌سازی‌های عددی بازتولید کنیم. آنها قادر به تشکیل چنین غلظت فشرده ای از جرم نیستند.

این بدان م،است که محققان نمی توانند کاملاً مطمئن باشند که یکی از سیاهچاله های می، گریزان را پیدا کرده اند، اما این یک احتمال قطعی است. و این بدان م،است که تحقیقات بیشتری در راه است. تیمو پروستی، دانشمند مأموریت گایا، گفت: «علم به ندرت در مورد کشف چیز جدیدی در یک لحظه است. “مطمئن شدن گام به گام در مورد نتیجه گیری است، و این می تواند گامی برای اطمینان از وجود سیاهچاله های با جرم متوسط ​​باشد.”

این تحقیق در مجله منتشر شده است اعلامیه های ماهانه انجمن سلطنتی نجوم.

توصیه های سردبیران