با این حال، تیم مجبور شد زم، که ،زش خفیفی را بین آرایه و بقیه فضاپیما که مربوط به آن‌ها بود، شناسایی کرد، تلاش‌های خود برای استقرار بیشتر آرایه را متوقف می‌کرد. اکنون، ناسا تصمیم گرفته است که تلاش‌های بیشتر برای استقرار آرایه بعید به نظر می‌رسد که فایده‌ای داشته باشد، بنابراین فعلاً تلاش دیگری انجام نخواهد داد.
ناسا با استفاده از مدل‌های مهندسی کالیبره‌شده توسط داده‌های فضاپیما، ،ن می‌زند که آرایه خورشیدی بیش از 98 درصد مستقر شده است و به اندازه کافی قوی است که بتواند در برابر فشارهای ماموریت 12 ساله لوسی مقاومت کند. می نویسد.
صندوق ورودی خود را بررسی کنید!
این آدرس ایمیل در حال حاضر در پرونده است. اگر خبرنامه دریافت نمی کنید، لطفاً پوشه اسپم خود را بررسی کنید.
لطفاً برای ادامه یک آدرس ایمیل معتبر ارائه دهید.
همانطور که فضاپیما اکنون از خورشید دور می‌شود، سردتر می‌شود که هر گونه تلاش برای بستن آرایه را کمتر تولید می‌کند. آزمایش بزرگ برای لوسی در فوریه 2024 انجام می شود، زم، که برای اولین بار به زمین نزدیک می شود و موتور اصلی خود را روشن می کند. سپس تیم می‌تواند ارزیابی کند که آیا آرایه می‌تواند نیروهای درگیر را مدیریت کند یا نیاز به مداخلات بیشتری دارد.
ناسا اعلام کرده است که دست‌کم در حال حاضر هیچ تلاش دیگری برای بستن آرایه خورشیدی فضاپیمای لوسی خود انجام نخواهد داد. لوسی که در اکتبر 2021 برای بازدید از سیارک‌های تروجان در مدار مشتری پرتاب شد، در استقرار یکی از دو آرایه دایره‌ای خود با مشکلاتی روبرو شد و تلاش‌های مختلف برای رسیدگی به این مشکل در سال گذشته موفق به رفع کامل این مشکل نشده است. با این حال، ناسا می‌گوید که فضاپیما باید بتواند طبق برنامه‌ریزی ماموریت خود را انجام دهد.
این آرایه به اندازه کافی انرژی خورشیدی را برای ماموریت حتی در حالت بدون قفل تولید می کند، اما یک نگر، این بود که ارتعاشات فضاپیما که رانشگرهای خود را پرتاب می کند می تواند به آرایه آسیب برساند. بنابراین وقتی لوسی سال گذشته از کنار زمین عبور کرد، تیم تصمیم گرفت مسیر آن را برای کاهش کشش جوی که تجربه کرده بود، تنظیم کند.
اخبار فناوری امروز که برای صندوق ورودی شما تنظیم و فشرده شده است
با عرض پوزش، در حین اشتراک خطایی رخ داد. لطفاً بعداً دوباره امتحان کنید.
توصیه های سردبیران
منبع: https://www.di،altrends.com/،e/nasa-lucy-array-suspended/
این دو آرایه باید در حین پرتاب فضاپیما به سمت بالا جمع شوند، سپس هنگامی که وسیله نقلیه در فضا قرار گرفت، به شیوه ای ساعت مانند مستقر شوند. یکی از آرایه‌ها طبق برنامه‌ریزی اجرا شد، اما آرایه دیگر در تمام طول راه باز نشد، و بنابراین در جای خود قرار نگرفت. مهندسان موفق شدند آرایه را در بیشتر مسیر با استفاده از دو موتور برای کشیدن محکم روی بند که آرایه را در جای خود می کشید، مستقر کنند. این باعث شد که آرایه بین 353 تا 357 درجه از مجموع 360 درجه باز شود.