بررسی مخلوقات خدا: یک درام بیش از حد محدود

از اولین فریم پر هرج و مرج و زیر آب تا آ،ین شات رهایی بخش و غرق در آفتاب، مخلوقات خدا پر از تصاویر با دقت ،یب شده است. در طول مدت زمان متوسط ​​94 دقیقه ای فیلم، هیچ لحظه ای وجود ندارد که در آن احساس شود کارگردانان مش،، سائلا دیویس و آنا رز هولمر کنترل کاملی بر اتفاقات روی پرده ندارند. در سراسر بسیاری از مخلوقات خدا«پرده دوم بی سر و صدا، حس کنترل کارگرد،، تنشی را که در زیر سطح داستان فیلم نهفته است، بیشتر می کند.

که در مخلوقات خدابا این حال، سومین عمل، چنگ زدن ثابت هولمر و دیویس تبدیل به یک قفل می شود، چیزی که تهدید می کند تمام درام و تعلیق داست، را که می خواهند بگویند، خفه کند. لحظاتی که باید به ،وان ضربه‌های قوی به روده یا نمونه‌های تسکین عاطفی بی‌نظیر رخ دهند، چنان کم‌رنگ می‌شوند که وزن زیادی از آن‌ها گرفته می‌شود. مخلوقات خدابنابراین، در نهایت به یک مطالعه موردی جالب در مورد محدودیت هنری تبدیل می‌شود، و به‌ویژه، این که چگونه یک سبک بیش از حد مح،ه شده می‌تواند، در صورت اجرای نادرست، احساس سردی نامن،ی را در فیلم ایجاد کند.

به اعتبار آن، مخلوقات خداسبک جدا کاملاً نابجا نیست. رویکرد حذف سرد فیلم نه تنها با روستای بادخیز و سخت ایرلندی که در آن روایت می‌شود من، است، بلکه نشان‌دهنده شیوه‌ای کم‌توجه و محتاطانه است که بسیاری از ،نان آن ترجیح می‌دهند به زندگی خود ادامه دهند. این شامل آیلین اوهارا (امیلی واتسون)، مادری محترم است که در انبار ماهیگیری محلی روستایش اداره می‌کند. بین رابطه بیگانه‌اش با پسرش، برایان (پل مسکال)، و مراقبت دائمی که پدر معلولش، پدی (لالور رادی)، به آن نیاز دارد، آیلین در حال حاضر فشار زیادی را تحمل می‌کند. مخلوقات خدا آغاز می شود.

با این حال، در ابتدا این را نمی‌دانستید، زیرا آیلین تمام تلاشش را می‌کند تا بار عاطفی خود را پنهان نگه دارد. تنها در موارد خاصی از تفکر آرام است که سنگینی ضربه آیلین آشکار می شود، اما زم، که برایان مسکال پس از چند سال گذراندن چند سال در خارج از کشور به طور غافلگیرکننده ای به زادگاهش بازمی گردد، این لحظات به طور فزاینده ای رایج تر می شوند. بازگشت او مادرانه ترین و خود ویرانگرترین انگیزه های آیلین را تحریک می کند، که به شکل حرکاتی است که زندگی او را به نفع بهبود برایان به خطر می اندازد.

محدودیت‌های عشق آیلین به پسرش آزمایش می‌شود، اما زم، که برایان ناگهان متهم به تجاوز به سارا مورفی (آیلینگ فرانسیوسی)، دختر جو، در شهری می‌شود که او با آن قرار ملاقات داشت. زم، که آیلین در نیمه‌های شب از هیچ جا به ایستگاه پلیس محلی فراخوانده می‌شود، از او خواسته می‌شود که برای برایان حقایقی را تأیید کند که می‌داند درست نیست. در حالی که او در ابتدا این کار را بدون تردید نیز انجام می دهد، عواقب تصمیم او به سرعت شروع می شود نه تنها به او بلکه کل شهر ایرلندی را که او خانه می نامد.

پیامد اقدام خشونت آمیز برایان علیه سارا به تدریج در طول دوره آشکار می شود مخلوقات خدانیمه دوم بیمار، که آیلین را دنبال می کند، زیرا او به طور فزاینده ای در مورد اینکه آیا تصمیم درستی برای محافظت از پسرش گرفته یا نه، نامطمئن می شود. این شک، که پیوسته او را می خورد، خود را به صورت مجموعه ای از نگاه های خاموش نشان می دهد که هر چه آیلین به آن نزدیک تر می شود، بیشتر احساس گناه می کند. مخلوقات خداپایان شگفت آور وحشیانه.

اگر آیلین توسط ،ی غیر از امیلی واتسون ایفای نقش می‌کرد، سومین بازی فیلم، که سنگینی داستان آن را به طور کامل بر دوش کاراکتر او می‌گذارد، احتمالاً کاملاً از بین می‌رفت. خوشبختانه، واتسون یکی از باهوش‌ترین و باهوش‌ترین مجریان ماست مخلوقات خدا، او به زیبایی احساسات متناقضی را که در بخش عمده ای از نیمه دوم فیلم در درون آیلین موج می زند هدایت می کند. در مقابل او، مسکال (به زودی در یک درام دیگر A24 دیده می شود، بعد از خورشید) در نقش برایان، پسر آیلین، به طرزی فریبنده و بی سر و صدا نگران کننده است.

در حالی که به اندازه واتسون و مسکال به او زمان زیادی برای کشف شخصیتش داده نمی شود، آیسلینگ فرانسیوسی نیز در نقش سارا، زنی که در مرکز فیلم قرار دارد، نمایشی آسیب پذیر و متحرک ارائه می دهد. مخلوقات خدا‘ طرح. فرانسیوزی، مسکال و واتسون با هم گرانش لازم را به ارمغان می آورند مخلوقات خدا که فیلمنامه خفه کننده آن اینطور نیست. با این حال، این سه بازیگر قادر به بلند ، کامل نیستند مخلوقات خدا تا ارتفاعاتی که می‌توانست به آن برسد، اگر اجازه داده می‌شد از نظر احساسی کمی مستقیم‌تر یا صریح‌تر باشد.

پشت دوربین، هولمر و دیویس به همان اندازه پیچیدگی کارگرد، را به ارمغان می آورند مخلوقات خدا همانطور که می توانند، ع، هایی را ارائه می دهند که هم به طرز فریبنده ای ساده و هم از نظر بصری لایه لایه هستند. در یکی از لحظه‌های بصری مبتکرانه‌تر فیلم، هولمر و دیویس حتی واتسون را در مرکز کادر خود قرار می‌دهند تا دقیقاً در لحظه‌ای که برایان مسکال پشت سر او وارد در میخانه می‌شود، او را از دید خارج کنند. این تصویر حاصل چندین حرکت فیزیکی فوق‌العاده به موقع و همچنین چشم تیزبین هولمر و دیویس برای مسدود ، است، که به آنها اجازه می‌دهد واتسون را مستقیماً در همان خط دید قرار دهند که در نهایت مسکال از آن عبور می‌کند.

گفتنی است، این ورودی اتاق غافلگیر کننده برایان نیست مخلوقات خدااولین اقدامی که نمادین ترین نقاط قوت و ضعف فیلم است. در عوض، این افتخار به لحظات آغازین فیلم تعلق می‌گیرد که هولمر و دیویس را از چندین تصویر دستی و سخت زیر آب به یک ع، دور و دراز از دریا تغییر می‌دهند. نماهای اولیه دستی فیلم، به ویژه با فریادهای غرق شده شخصی همراه است، اما زم، که هولمر و دیویس به سمت لانگ شات خود از دریا حرکت ،د، صدای جیغ های خفه شده قرب، آنها با سکوت جایگزین شده است.

این دقایق آغازین کاملاً خود فیلم را در بر می گیرد، فیلمی که بیش از سهم خود از صحنه های گیرا و شدید را در بر می گیرد، اما اغلب تصمیم می گیرد خود را در فاصله ای احساسی قرار دهد که با داست، که می گوید من، نیست. به همین دلیل، زم، که خیلی تعجب آور نیست مخلوقات خدا تصمیم عجیب و غریب لحظه آ،ی را می گیرد تا تمرکز خود را از آیلین برگرداند، درست زم، که سفر احساسی او شروع به رسیدن به خاردارترین و جذاب ترین مکان های خود کرده است. در نهایت، این فیلمی است که همیشه نمایی دور و بی حرکت از دریا را بر چشم انداز غوطه ور شخصیت هایش انتخاب می کند و به همین دلیل است. مخلوقات خدا در نهایت نمی تواند آن طور که باید عمیق فرو رود.

مخلوقات خدا جمعه، 30 سپتامبر در سینماها و VOD نمایش داده می شود.

توصیه های سردبیران