SMC محل یکی از مهم ترین اکتشافات در تاریخ نجوم بود، زیرا پیشگام هنریتا لیویت نوعی ستاره متغیر به نام متغیر Cepheid را در آنجا مشاهده کرد. لیویت نشان داد که این ستارگان رابطه مشخصی بین میزان درخشش و تعداد ضربانشان دارند و به محققان این امکان را می‌دهد تا بر اساس تپش یک ستاره بگویند که چقدر درخشان است. با مقایسه درخشندگی یک متغیر Cepheid با روشنایی مشاهده شده آن، محققان می توانند به دقت تشخیص دهند که چقدر دور است. این بدان م،است که این ستارگان می توانند به ،وان نشانگرهای فاصله مورد استفاده قرار گیرند و به اخترشناسان این امکان را می دهند که فواصل را در جهان اندازه گیری کنند.
این تصویر تنها بخش کوچکی از SMC است. دانشمندان هابل: “ابر ماژل، کوچک حاوی صدها میلیون ستاره است، اما این تصویر تنها بر بخش کوچکی از آنها متمرکز است.” نوشتن. این ستارگان از خوشه باز NGC 376 تشکیل شده اند که جرم کلی آن تنها حدود 3400 برابر خورشید است. خوشه‌های باز، همانطور که از نام آن پیداست، محدود و کم جمعیت هستند.
محققان تلسکوپ فضایی هابل هر هفته تصویری را که از یک جسم یا منطقه خاص در فضا گرفته اند به اشتراک می گذارند. تصویر این هفته هابل، ابر ماژل، کوچک یا SMC را نشان می دهد که یک کهکشان ماهواره ای به راه شیری ما است.
SMC در مقایسه با کهکشان ما بسیار کوچک است، فقط ۷۰۰۰ سال نوری عرض دارد در مقایسه با تقریبا ۱۰۰۰۰۰ سال نوری کهکشان راه شیری، که آن را به نوعی کهکشان کوتوله می‌نامند. همچنین یکی از نزدیکترین همسایگان ما و یک کهکشان اقماری راه شیری است، به این م،ی که از نظر گرانشی به کهکشان ما متصل است. می توان آن را با چشم غیر مسلح به همراه ابر ماژل، بزرگ همراهش دید که بیشتر از نیمکره ج،ی قابل مشاهده است.
این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA بخش کوچکی از ابر ماژل، کوچک (SMC) را ثبت کرده است. SMC یک کهکشان کوتوله و یکی از نزدیکترین همسایگان کهکشان راه شیری است که تنها حدود 200000 سال نوری از زمین فاصله دارد. با ابر ماژل، بزرگ جفت می‌شود و هر دو جرم از نیمکره ج،ی بهتر دیده می‌شوند، اما از برخی از عرض‌های جغرافیایی شمالی نیز قابل مشاهده هستند.ESA/Hubble و NASA، A. Nota، G. De Marchi
