تیم ناسا در آزمایشگاه رانش جت (JPL) نگاهی به آ،ین نسخه ربات مار مانند EELS خود (مخفف Exobiology Extant Life Surveyor) ارائه کرده است.
JPL گفت که این بدان م،است که ربات بسیار سازگار باید بتواند با ویژگی هایی مانند ماسه و یخ موج دار، دیواره های ص،ه ها، دهانه ها، لوله های گدازه زیرزمینی و فضاهای ه،ویی در یخچال ها مق، کند.
«این قابلیت را دارد که به مکان‌هایی برود که روبات‌های دیگر نمی‌توانند بروند.» متیو رابینسون از JPL، مدیر پروژه EELS، به صورت آنلاین نظر داد. اگرچه برخی از ربات‌ها در یک نوع زمین خاص بهتر هستند، ایده EELS توانایی انجام همه آن است. وقتی به جاهایی می‌روید که نمی‌د،د چه چیزی پیدا خواهید کرد، می‌خواهید یک ربات همه کاره و آگاه به ریسک بفرستید که برای عدم اطمینان آماده است و می‌تواند به تنهایی تصمیم بگیرد.
البته این اولین ربات مار نیست که مورد توجه قرار می گیرد. تطبیق پذیری چنین روباتی به این م،ی است که هدف بسیاری از مهندسان است که به دنبال ایجاد چیزی برای طیف وسیعی از وظایف در سلامت، صنعت و موارد دیگر هستند.
توصیه های سردبیران
منبع: https://www.di،altrends.com/،e/latest-version-nasa-snake-robot/
ویدئویی (زیر) که این هفته به اشتراک گذاشته شد، ربات خودران خودران را نشان می‌دهد که در انواع مختلف زمین می‌لغزد و حرکت آن به کمک طراحی چندبخشی‌اش کمک می‌کند.
آزمایش ربات مار جدید JPL
سه سال در حال توسعه و با چندین نمونه اولیه در حال حاضر، هدف این است که رباتی بسازد که قادر به مدیریت زمین‌هایی باشد که برای روبات‌های چرخ‌دار مانند Perseverance و Curiosity که در حال حاضر در حال کاوش در مریخ هستند، دور از دسترس است.
نسخه نهایی EELS شامل 48 محرک خواهد بود – که اساساً موتورهای کوچکی توسط یکی از اعضای تیم توصیف شده است که مانند «48 چرخ فرمان» عمل می‌کنند – که انعطاف‌پذیری ربات را بیشتر می‌کند. EELS همچنین به ابزارهای علمی مختلفی مجهز می شود تا بتواند داده ها را برای تحقیق جمع آوری کند و کارهای مید، را انجام دهد، مشابه نحوه عملکرد مریخ نوردهای امروزی.
آ،ین نسخه EELS حدود 220 پوند (100 کیلوگرم) وزن و 13 فوت (4 متر) طول دارد. آزمایش‌ها در محیط‌های شنی، برفی و یخی تأیید می‌کنند که 10 بخش چرخشی آن قادر به پیش‌رانش، کشش و گرفتن در طیف وسیعی از تنظیمات هستند.
همانطور که در حال حرکت است، ربات که در حال حاضر بخشی از هیچ ماموریت ناسا نیست، با استفاده از چهار جفت دوربین استریو و لیدار، یک نقشه سه بعدی از محیط اطراف خود ایجاد می کند، فناوری مشابه رادار اما به جای امواج رادیویی، پالس های کوتاه لیزری را به کار می گیرد. سپس داده‌های جمع‌آوری‌شده، الگوریتم‌های ناوبری را قادر می‌سازد تا امن‌ترین مسیر را به پیش ببرند.